De nieuwe film van David Lowery (Ain’t Them Bodies Saints) is een prachtig poëtische parabel over herinnering en blijvend verlies. De naamloze hoofdpersonen in A Ghost Story - op de aftiteling worden ze M. en C. genoemd - staan op het punt een knoop door te hakken over het huis wanneer hij plotseling overlijdt. Omdat weggaan hem zo slecht afgaat, keert hij terug als geest en ziet toe op het rouwproces van zijn vrouw.
Lowery staat echter geen clichés toe in zijn subtiele, ontroerende spookverhaal. Aan het rouwproces van M. komen geen huilbuien te pas. Digitale effecten heeft hij nauwelijks nodig. Een spook ziet eruit als een spook: verstopt in een wit laken, met twee gaten voor de ogen. Stilzwijgend en onopgemerkt moet het toezien hoe M. haar verdriet verwerkt en doorgaat met haar leven.
A Ghost Story is geen klassiek spookverhaal en al helemaal geen horrorfilm, maar een hypnotische bespiegeling over sterfelijkheid, vergankelijkheid en het leven na de dood.
