Op de afgelegen Nieuw-Siberische eilanden in de Noordelijkse IJszee heerst onrust onder de aanwezige jagers: de prijs van het witte goud – ivoor – heeft nog nooit zo hoog gelegen als nu. Maar dan keert de situatie plotseling. Men vindt uit het niets een verrassend goed geconserveerd mammoetkarkas in de permafrost. Dit gegeven is een magneet voor genetische wetenschappers: zij willen de uitgestorven wollige mammoet terug tot leven brengen, à la ‘Jurassic Park’, en gaan heel ver om dit doel te bereiken.
De herrijzenis van de mammoet is een eerste manifestatie van dé grote volgende technologische revolutie: de scheppende mens. Dit is dan ook hoe de wetenschappers in ‘Genesis 2.0’ hun taak zien. Zonder ironie spreken ze over de kracht van de mens om lichamen te ontwerpen en het werk van God te perfectioneren. Vergelijkbaar met Werner Herzog weten de makers van deze documentaire dit absurde en revolutionaire onderwerp op een subtiele maar grijpende manier vast te leggen. Het resultaat is een real-life thriller, even onvergetelijk als verontrustend.
Zegt de ene professor tegen de andere: "We'll see how long we can get away with this." Godzijdank lang genoeg voor deze wonderbaarlijke documentaire.
