Nee, de vogelpopulatie in het Turkse Zwarte Zee-dorpje Kuşköy is niet ongelooflijk omvangrijk. Wat je hoort, is de lokale bevolking die met elkaar communiceert over de uitgestrekte heuvelachtige velden door middel van een traditionele gefloten taal. Een van de inwoners, Sibel, is op haar vijfde haar spraakvermogen kwijtgeraakt en communiceert nu enkel nog via deze gefloten taal. Maar het feit dat haar dorpsgenoten haar nog steeds begrijpen, speelt niet per se in haar voordeel. Ze is anders en leeft bijgevolg verstoten van de rest van het dorp.

Maar omdat ze niet geaccepteerd wordt door haar dorpsgenoten, hoeft ze ook niet te voldoen aan hun opgelegde genderrollen. Sibel draagt geen hoofddoek zoals de rest van de vrouwen, en na haar werk op het veld trekt ze het bos in om te jagen op een wolf. Tijdens een van haar jaagpartijen stoot ze op Ali, een jongeman op de vlucht voor de Turkse autoriteiten.

‘Sibel’ is een prachtig gefotografeerde feministische fabel waarin je geen stem moet hebben om je stem te gebruiken. 

Volg de updates op onze website en social media.