De stukken die worden opgevoerd zijn letterlijk uit het leven gegrepen; de dorpsbewoners laten zien welke kwesties ze bezig hebben gehouden. Van de brute bezetting door de nazi's en de opkomst van de vrouwenbeweging tot de strijd die boeren in het dorp hebben moeten leveren om onafhankelijk te blijven. Alle dorpelingen spelen mee, ze spelen zichzelf.

Waar omliggende dorpen hun heil in toerisme hebben gezocht, is Monticchiello juist dankzij deze traditie een sterke en hechte gemeenschap gebleven.

Drijvende kracht achter dit alles is de nu 75-jarige schilder en beeldhouwer Andrea Cresti, die zijn leven heeft gewijd aan deze jaarlijkse gewoonte. Maar met een nieuwe generatie die meer geïnteresseerd is in Facebook dan in het leven van de boeren, gaat de traditie van het Teatro Povero di Monticchiello misschien wel verloren. 

Deze film speelt momenteel niet.